Alfa 33 1.7 16V & Fiat Tipo 2.0 Gr.N
ΚΑΤΩ ΑΠΟ THN ΙΔΙΑ ΣΤΕΓΗ...
...αλλά με σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, οι αγωνιστικές εκδόσεις των
Alfa-Romeo 33 1.7 16V και Fiat Tipo 2.0 16V αποτελούν λύσεις για όσους
θέλουν να συνδυάσουν τη συμμετοχή τους στα ασφάλτινα Ράλλυ με την οδηγική
ευχαρίστηση, χωρίς να επενδύσουν δεκάδες εκατομμύρια. Δοκιμάζουμε τα
αυτοκίνητα των Μανώλη Μοσχού, Σωτήρη Σκαλτσά και σας μεταφέρουμε τις
εντυπώσεις μας.
Κείμενο: Γιάννης Σταυρόπουλος
Φωτογραφίες: Βασίλης Γιαννακόπουλος, Θάνος Ηλιόπουλος
«0 ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ είναι εντελώς νορμάλ και δεν θα διαπιστώσεις διαφορά από αυτόν
της παραγωγής», μονολογούσε με παραπονιάρικο ύφος ο Μανώλης Μοσχούς, εκείνο
το καυτό μεσημέρι του Ιουλίου, όταν στο πεδίο δοκιμών μας τοποθετήσαμε τα
ηλεκτρονικά όργανα μέτρησης στην αγωνιστική A-33.
Μια ομάδα δέκα και πλέον ατόμων που την αποτελούσαν... συνεργαζόμενοι (;)
φωτογράφοι, κάμεραμαν, συνοδηγοί, γνωστοί και άγνωστοι «φίλοι», είχαν
συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν τη συγκριτική δοκιμή μεταξύ της
Αλφα-Ρομέο 33 1.7 16V και του Φίατ Τίπο 2.0 16V, ομάδας N, που οδηγούν στο
πρωτάθλημα ασφάλτινων ράλλυ οι Μανώλης Μοσχούς και Σωτήρης Σκαλτσάς.
OI ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Το πλήρωμα της κόκκινης A-33 αποτελούν οι Μανώλης Μοσχούς και Τάκης
Φωτιάδης, γιοί των Γιώργου Μοσχού και Λάκη Φωτιάδη. Για τους νεότερους, το
πάλαι ποτέ ο κ. Περικλής, ήταν αντιπρόσωπος της Αλφα Ρομέο, οδηγός αγώνων
και τιμ μάνατζερ της «Γιωργάρας» όταν ο ταχύτερος όλων των εποχών απογείωνε
στο Τατόι τη λευκή GTAm.
O 24χρονος Μανώλης Μοσχούς ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα το 1988 και
ήδη σήμερα έχει ένα πλούσιο «παλμαρές» και δοκιμάζει την τύχη του στους
αγώνες ταχύτητας με F3 και στα ασφάλτινα Ράλλυ με την 33 της δοκιμής μας.
Την προσπάθειά του στηρίζει η Αλφα Ρομέο Ελλάς και χορηγούν, η οικογενειακή
επιχείρηση «Γ. Μοσχούς-Αλφα Ρομέο», η Μόμπιλ και τα αντικλεπτικά Σπάι-μπολ.
O 30χρονος οδηγός του λευκού Φίατ Τίπο Σωτήρης Σκαλτσάς, έχει δεκαετή
παρουσία στους αγώνες. Ξεκίνησε το 1982 με ένα Αουτομπιάνκι Αμπαρτ στο 1ο
ράλλυ «Σπύρος Λούης» και από τότε μέχρι σήμερα, έχει οδηγήσει σε οριακούς
ρυθμούς μια σειρά από «περίεργα» αυτοκίνητα όπως είναι το Ζάσταβα Γιούγκο,
το Φίατ Ούνο 1.3, το Βάρτμπουργκ και το Φόρντ Έσκορτ XR3i. Σε όλες τις
περιπτώσεις σημείωσε πολύ καλά αποτελέσματα στην άσφαλτο και στο χώμα. Στο
φετινό πρωτάθλημα Ράλλυ Ασφάλτου με το Τίπο, έχει κερδίσει την κλάση του
και στους τέσσερις αγώνες που έχουν γίνει μέχρι στιγμής, αντιμετωπίζοντας
έναν καθόλου ευκαταφρόνητο συναγωνισμό. Πριν τον πρώτο αγώνα πολλοί
θεώρησαν «τρελή» την προσπάθειά του με ένα αυτοκίνητο χωρίς εξέλιξη που
αμφισβητούνται οι σπορτίβ προδιαγραφές του. Κατάφερε όμως να πείσει τις
χορηγούς εταιρίες, Βέρλα (ντίλερ της Φίατ στο Πειραιά), Μόμο, Φούλντα και
την Σούπερτσιπς (έχει την ευθύνη καλύτερης λειτουργίας του κινητήρα) να τον
ακολουθήσουν και δικαιώθηκε. Συνοδηγός του είναι ο Χρήστος Ανδρούτσος,
συνεργάτης εβδομαδιαίου έντυπου που αναφέρεται και στο αυτοκίνητο.
OI ΜΗΧΑΝΕΣ
H Αλφα 33 είναι το αυτοκίνητο που χρησιμοποιήσε η συμμετοχή της ιταλικής
αστυνομίας το1992 στο ιταλικό πρωτάθλημα ταχύτητας. Στο αμάξωμα έχουν γίνει
όλα τα απαραίτητα για την ενίσχυση, την ασφάλεια του πληρώματος και την
κατά το δυνατόν μείωση βάρους. Έχουν τοποθετηθεί ρόλ-κέιτζ, μπάκετ της OMP
με ελαφριές βάσεις και έχει γίνει χρήση κέβλαρ στα ποδοστήρια, στο ταμπλό
και στο ρεζερβουάρ ασφαλείας. Την όλη εικόνα στο εσωτερικό συμπληρώνουν το
«χωστό» τιμόνι της Μόμο με επένδυση από αλκαντάρα, το «τριπμάστερ» και το
χρονόμετρο του συνοδηγού, οι στενές ζώνες της Σάμπελτ έξι σημείων και η
αλουμινένια λαβή στον επιλογέα. Γενικά το εσωτερικό είναι προσεγμένο και
ταιριάζει απόλυτα η έκφραση «σημασία στη λεπτομέρεια».
H εικόνα στο Τίπο είναι διαφορετική. Έχουν προστεθεί μόνο τα άκρως
απαραίτητα και, όπως τόνισε ο οδηγός του, μετά το πρωτάθλημα θα συνεχίσει
να τον εξυπηρετεί στις καθημερινές του μετακινήσεις. Το ρολ κέιτζ είναι
ελληνικής κατασκευής, τα δυο μπάκετ είναι ένα της Μοντ-πλάστια και ένα της
Σπάρκο, οι φαρδιές ζώνες έξι σημείων είναι της Σταντ 21, τα ποδοστήρια για
τον οδηγό και τον συνοδηγό είναι αλουμινένια ενώ το δερμάτινο τιμόνι, όπως
και η λαβή του επιλογέα είναι της Μόμο.
Από τεχνική σκοπιά και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τους δυο κινητήρες, δεν
έχουν γίνει σημαντικές επεμβάσεις σε σχέση με τους αντίστοιχους της
παραγωγής.
Στην Αλφα-33 ο γνωστός μπόξερ των 1.7 λίτρων με τους δυο εκκεντροφόρους επί
κεφαλής σε κάθε πλευρά και τέσσερις βαλβίδες στον κύλινδρο αποδίδει
θεωρητικά 142 ίππους στις 7.200 στροφές. Στο Τίπο ο δίλιτρος 16βάλβιδος
κινητήρας με τους 2 EEK αποδίδει 152 ίππους /6.900 σ.α.λ. Στους δυο
κινητήρες δεν έχουν γίνει ουσιαστικές επεμβάσεις, αν και κατά περίπτωση,
δοκιμάζονται λύσεις διαφοροποιημένου ελέγχου του ηλεκτρονικού συστήματος.
Επίσης, σκληρές βάσεις κινητήρα έχουν τοποθετηθεί και στα δυο αυτοκίνητα.
Στο σύστημα μετάδοσης έχουν αλλαχθεί τα υλικά τριβής στο δίσκο του
συμπλέκτη και τίποτα περισσότερο, αφού τα κιβώτια αποδείχθηκαν ιδιαίτερα
αξιόπιστα.
Σε ό,τι αφορά τις αναρτήσεις, στην Αλφα 33 έχουν τοποθετηθεί αμορτισέρ της
Σπαξ και ελατήρια της Λέντα. Ίδια ελατήρια προσαρμοσμένα σε αμορτισέρ της
Κόνι έχουν τοποθετηθεί και στο Τίπο. Τόσο στην 33 όσο και στο Τίπο έχουν
αλλαχτεί τα υλικά τριβής των φρένων.
H A-33 των 960 κιλών (οι αισιόδοξοι Ιταλοί την παρέδωσαν για 880 κιλά)
πατάει σε τροχούς 14 ιντσών (διαστάσεις:185/50 για τα Γιοκοχάμα και 6.50/21
για τα Έιβον) και το Τίπο των 1150 κιλών σε τροχούς 15 ιντσών. (διαστάσεις
των ελαστικών της Ντάνλοπ: 185/570). Οι ζάντες είναι της OZ και της ATS
αντίστοιχα.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ...
...ή με τη γλώσσα των αριθμών και συμπαραστάτες τα ηλεκτρονικά μας όργανα.
«Για να δούμε, ποιο είναι γρηγορότερο στις επιταχύνσεις» σχολίασε κάποιος
από τη συντροφιά τη στιγμή της προσπάθειας εισόδου (λόγω διαφοράς ύψους με
τον M.M.) στο σταθερό κάθισμα της A-33.
Με τα ηλεκτρονικά όργανα σε θέση ON και τον Π.Σ στο μπάκετ του συνοδηγού,
τοποθετούμε «πρώτη» στο κιβώτιο ανεβάζουμε τις στροφές του κινητήρα και...
πάμε για μετρήσεις με την αγωνιστική (;) Αλφα.
Ξεκινάμε καλά, αλλά το αποτέλεσμα για τα 0-100 χιλ. (9.5'') μας εκπλήσσει.
Με το αυτοκίνητο της παραγωγής και κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες, τα
όργανα έδειξαν 9.4''!
«Το έλεγα ότι το αυτοκίνητο δεν πάει, αλλά δεν το πιστεύατε», ψιθυρίζει με
παράπονο ο Μανώλης Μοσχούς και πάμε πάλι για μια ακόμη προσπάθεια. Το μόνο
που καταφέρνουμε είναι να κατέβουμε στα 9.3'', δηλαδή ένα μόνο δέκατο
διαφορά από την έκδοση παραγωγής.
Αναλύοντας τα «γεγονότα», όλα φανερώνουν ότι η «αγωνιστική» A-33 δεν είναι
πιο γρήγορη από τη «νορμάλ», τουλάχιστον σε επιταχύνσεις από στάση.
Συμπληρώστε τα σλικ λάστιχα, τον αγωνιστικό δίσκο συμπλέκτη και τις σκληρές
αναρτήσεις, που περιορίζουν το σπινάρισμα και αντιλαμβάνεστε ότι οι Ιταλοί
κάπου έκαναν λάθος με τον «έλεγχο» του κινητήρα.
Αλλάζοντας περιβάλλον δεθήκαμε με τις φαρδιές ζώνες στο μπάκετ του Τίπο. Με
τις πρώτες μετρήσεις εντοπίζουμε τις διαφορές τόσο σε σχέση με την
αγωνιστική Αλφα όσο και σε σχέση με το Τίπο παραγωγής. Οι επεμβάσεις έχουν
φέρει αποτέλεσμα. Για τα 0-100 σημειώσαμε 8.7'' έναντι των 9.5'' που
χρειάζεται η έκδοση παραγωγής.
Τι συμπεριφορά έχουν όμως τα δυο αυτοκίνητα στο δρόμο;
H A-33 είναι καλύτερα «στημένη» από το Τίπο. Ευχάριστη και προβλέψιμη,
παρασύρει τον οδηγό στο να βρει τα όριά της. Στο Φίατ, τα αμορτισέρ δεν
συνεργάζονται αρμονικά με τα ελατήρια και το αυτοκίνητο έχει αποκτήσει μια
«περίεργη» οδική συμπεριφορά που προβληματίζει ακόμη και τον έμπειρο.
Μακάρι οι τεχνικοί να εξελίξουν σύντομα την ανάρτηση του αυτοκινήτου ώστε
το δυνατό Τίπο που δεν υστερεί σε αποτελεσματικότητα να γίνει και
ευχάριστο.
Από εκεί και πέρα, εντύπωση μας έκανε η αίσθηση του επιλογέα της
αγωνιστικής 33, που δεν θυμίζει τον ασαφή και με λαστιχένια αίσθηση
επιλογέα της έκδοσης παραγωγής. Στην αντιπέρα όχθη ο επιλογέας του Τίπο,
είναι πιο θετικός από αυτόν της 33 και προδιαθέτει τον οδηγό στο να τον
μετακινήσει γρήγορα και με αποφασιστικότητα.
Στη λεπτή διαδικασία της επιβράδυνσης το Τίπο βαθμολογείται σχεδόν με
άριστα, αφού οι τέσσερις δίσκοι σταματούν το αυτοκίνητο εντυπωσιακά, χωρίς
να χάνουν την αποτελεσματικότητά τους. Αντίθετα στην 33 (δίσκοι εμπρός,
ταμπούρα πίσω) μετά τα πρώτα δυνατά φρεναρίσματα το πεντάλ γίνεται
σπογγώδες και το σύνολο προδίδει τη δυσαρέσκειά του. Πιο απλά, αν και Αλφα
Ρομέο, η κόκκινη αγωνιστική 33 δεν φρενάρει!
Πώς, και αν, στρίβει και πώς συμπεριφέρεται σε σχέση με το Φίατ;
Στις κλειστές στροφές οι τάσεις υποστροφής που εμφανίζονται και στα δυο
αυτοκίνητα είναι ελεγχόμενες και σπάνια εξελίσσονται σε υπερστροφή.
H γενική εικόνα είναι θετική και για τα δυο αυτοκίνητα.
Τόσο η Αλφα-Ρομέο 33 1.7 16V όσο και το Φίατ Τίπο 2.0 16V δεν μπορούν να
συναγωνιστούν επί ίσοις όροις με Γάλλους και Ιάπωνες εκπροσώπους, αλλά
είναι δυο καλά φτιαγμένα αυτοκίνητα που προσφέρονται σε όσους θέλουν κάτι
καλό και σχετικά φτηνό για αρχή.
Προσθέστε τρία εκατομμύρια περίπου στην αρχική τιμή και θα έχετε στη
διάθεσή σας ένα αντίστοιχο μοντέλο. Ίσως να μην κερδίστε ποτέ τον
Αυγερόπουλο με το Πεζό των 1300 κ.εκ. αλλά ξέρετε ότι θα μάθετε
διασκεδάζοντας.
Συγκριτικά, πιο ρεαλιστικά από το «συμπερασματικά», το Τίπο υπερέχει σε
επιδόσεις αλλά η Αλφα έχοντας πολύ καλό σασί μπορεί να κινηθεί πολύ γρήγορα
σε κομμάτια με κεκτημένες ταχύτητες. Κρίμα που το αυτοκίνητο του «Μανωλάκη»
δεν φρενάρει. Με καλά φρένα δεν θα ήταν η πρώτη ανά τον κόσμο Αλφα Ρομέο
που χάνει πανηγυρικά στους αγώνες από Φίατ!
H συνέχεια αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, τόσο σε ό,τι αφορά την
αντιπαράθεση δυο κορυφαίων αυτοκινήτων όσο και για το μέλλον της κλάσης που
διεκδικεί την καθιέρωσή της και στους Ελληνικούς αγώνες αυτοκινήτου._Γ.Σ.